Week 2:1e kennismaking met het vrijwilligerswerk
Door: robertoinguatemala
Blijf op de hoogte en volg Roberto
19 Augustus 2014 | Guatemala, Antigua
Week 2: Kennismaking Fundal en MATIGOL
Maandag: Good Morning
Maandagochtend moest ik om 7 uur de wekker zetten, nou dan is mijn vakantiegevoel alweer snel terug in mijn koffer. Onze eerste vrijwilligerswerk ging plaats vinden bij Fundal, Fundal zet zich in voor slechthorende, dove, slechtziende, blinde kinderen en kinderen met autisme of het syndroom van down. Als eerst kregen we uitleg in het Spaans hoe Fundal is ontstaan en wat hun missie en visie is. Geluk voor ons dat Josan onze tolk was, anders zouden we er echt geen pepernoot van begrepen hebben aangezien de vrouw enorm snel en binnensmonds sprak.( Nu weet ik waar het bij mij vandaag komt;)). Hierna hebben we mogen ervaren hoe het is om blind te zijn, voor mij was dit niet de eerste keer dat ik deze opdrachten moest doen. Deze opdrachten heb ik al vaak moeten ervaren op het ROC. Uiteraard blijft het een confronterende ervaring en vooral omdat je net van te voren een blinde jongen hebt gezien.
Hierna werden we ingedeeld in het klasje waar je een “speciaal” kindje kreeg toegewezen, ik kreeg uiteraard de drukste die ze zelf niet onder controle hadden. Dit maakt het voor mij juist uitdagender om het kindje wel onder controle te krijgen. Helaas ging het niet werken voor mij omdat de moeder die erbij zat en een andere begeleidster alles toe liet. Toen hij expres begon te spugen en te vieze rikken heb ik hem mooi over gelaten aan zijn moeder en een begeleidster. As dank mocht ik samen met Benjamin gaan knippen en plakken tot we kramp kregen in onze handen, dit deden we met welgeteld 6vrijwilligers en 2 cliënten/ kinderen.
Toen we klaar waren en de ervaringen hadden gedeeld kwamen we er vrij snel achter dat we er allemaal doelloos bij hadden gezeten vandaag. Maar veel tijd om te zeuren hadden we niet, we hadden vandaag ook weer Spaans.
Ik was alweer helemaal in mijn gedachten bij Spaanseles en had me vandaag voorbereid op Por Que vragen en wat ik gedaan had in het weekend. Maar tot mijn grote verbazing was mijn lerares er niet. Tot er een man aankwam lopen en zich voorstelde als …..en mij vrij snel duidelijk maakte dat hij van hardwerkende / gemotiveerde studenten hield. Toen dacht ik voor het eerst Por que moet je mij hebben? Na 3 uur hard werken samen met deze man was ik de heer toch dankbaar dat ik hem had gekregen. Ik had een voldaan gevoel en een berg met huiswerk meegekregen(nooit gedacht dat ik blij zou zijn met huiswerk).
Dinsdag: Vrijwilligerswerk tot een bepaalde hoogte
Vandaag moesten we voor de 2e ochtend naar Fundal, we hoopten met zijn allen dat het vandaag anders zou gaan en onszelf niet overbodig zouden voelen. Helaas was het tegendeel al vrij snel de werkelijkheid. Ik zat met 2 kinderen, 2 moeders en 2 begeleidsters te knippen en te plakken. Het ene kind moest op een gegeven moment naar de fysiotherapeut en het andere kindje lag te slapen in een hoekje….. en ik was gewoon braaf als een joopie aan het knippen en plakken. Dit was saai en doodvermoeiend, vooral het feit dat zij grapjes aan het maken waren tegen je in het Spaans. Het enige wat ik kon doen was ze terug aankijken met een blik in mijn ogen of ik een goudvis een olifant zie opknabbelen. Uiteindelijk in de pauzen hadden de andere 2 dames besloten dat ze ermee op zouden ophouden voor vandaag. Mijn eerste gevoel was van dat doe je niet, maar ik ga ook niet de gehele dag knippen en plakken want daar was ik ook echt klaar mee! Aangezien ik niet de moeilijkste ben heb ik ook maar een smoes verzonnen voor Benjamin en mij om weg te kunnen gaan. We zijn dit wel meteen gaan bespreken met Josan, Josan begreep ons gelukkig en zou dit gaan bespreken met de leidinggevende van Fundal.
Die zelfde middag hebben we uitleg gekregen van Josan en haar man over hun werkzaamheden in Guatemala en hoe alles werkt. Dit was erg interessant, via deze weg weten wij ook beter waar en hoe wij ons ingezamelde geld aan willen gaan besteden. Als ik hen hoor praten over hun gedachtes waarom ze dit doen, dan begint het bij mij ook te kriebelen. Vooral in zo’n land als Guatemala, omdat deze mensen het echt kunnen gebruiken en het niet zien als een extra.
Dezelfde avond hadden we een afscheidsfeestje van 2 stagiaires die hier ook voor 3 maanden hebben gezeten Alexander en Atze. Wij noemde ze collectief Axel en Axel, dit omdat we ze maar een paar keer gezien hadden.
Woensdag: eerste keer MATIGOL.
Vandaag moesten we al om kwart over 7 met de bus naar het sportproject MATIGOL. Het scheelt wel dat je meteen wakker word in de bus door alle hobbels en alle andere gevaartes in/op de weg. Het is project bevind zich ongeveer 20 á 30 minuten van ons gastgezin af, ongeveer is wel een dagelijkse term in Guatemala. Je kunt het vergelijken met als ik zeg:”ben onderweg, 5 minuten”.
Het project ligt boven op een berg die eigendom is van Rudolf Walther en een Rotory clubje. Door dit initiatief kunnen er ongeveer 300 kinderen genieten van de rust en structuur die aangeboden word door hen. Niet alle kinderen wonen in de huizen die op het terrein gebouwd zijn, er zijn ook een aantal kinderen die wel gewoon thuis wonen. De kinderen die er wel wonen hebben of geen thuis meer of gaan in het weekend naar huis.
De kinderen zijn gewent dat er vrijwilligers zijn of dat er mensen op het terrein zijn voor hen. Alle kinderen vinden je meteen leuk en je kunt gemakkelijk contact maken met hen, als dit natuurlijk ook in jou zit. We hebben een rondleiding gekregen van Pipo, Pipo is werkzaam als sportdocent op de school. Tevens heeft hij samen met Fernando ervoor gezorgd dat het sportproject door is gezet bij deze school/opvanghuis.
Vandaag was er een voorstelling op de school, hiervan heb ik ook een aantal foto’s op facebook/robertoinguatemala geplaatst en op mijn waarbenjij.nl.
Na deze eerste ontmoeting ben ik weer braaf naar Spaans geweest en ben ik lekker op tijd naar bed gegaan.
Donderdag:
Donderdag hebben we voor het eerst daadwerkelijk met de kinderen gesport. Mijn taak was al vrij snel duidelijk aangezien Fernando’s specialiteit baseball is en die van Pipo voetballen. Mocht ik gaan basketballen met de meisjes. De eerste klas die we kregen was groep 5, deze kinderen waren speels en enorm fanatiek met sporten. De jongens zijn allemaal erg gefocust op voetballen en lijken ook sprekend op mij;). Met de meisjes heb ik talloze basketbal oefeningen gedaan. Het is leuk, maar erg moeilijk om ze goed aan te sturen als je alleen in het Spaans Agua kunt bestellen.
Vandaag had ik samen met Sabine Engels voor groep 6, dit was erg spannend voor mij omdat ik niet echt een held ben in Engels( en nee ook niet in Nederlands, voor mijn bij de handen vriendjes). In het begin dacht ik dat ze ons zouden opeten of het gehele gebouw zouden afbreken! De leraar snapt er al helemaal geen pepernoot van en vindt alles prima zolang wij hem maar met rust lieten. Gelukkig voor ons waren wij ook niet op ons mondje gevallen en hebben de groep tot orde kunnen krijgen door ze apart te zetten of ze apart te nemen op de gang. Ow mijn helemaal wat was dit spannend voor me, het Engels geven dan.#trotsopons!
De donderdagavond heb ik de tijd genomen om mijn achterstallige Spaans op te nemen en bij te werken op mijn harde schijf lees: heb heel de avond Spaans geblokt zover mogelijk was)
Vrijdag:Alweer dezelfde vraag
Vandaag zijn we weer in de ochtend bezig geweest bij het sportproject MATIGOL, dit was weer super en heb weer lekker genoten van de zon. Een halve dag werken kan nooit kwaad vrijdag, al hadden we in de middag wederom Spaans.
In de avond zijn we een drankje wezen doen bij Pool en Beer omdat we daar de vorige keer ook super hebben kunnen genieten van Guatemalteken die net dansen als de Hollandse boeren;)(geen haat). Bij de deur kreeg ik weer dezelfde vraag als vorige week, “mag ik je paspoort zien”?. Gelukkig praat die kerel zo snel dat ik maar meteen zei; ’ik kom uit Nederland” ow dan loop maar door. Dus zo erg zijn die uitsmijters ook weer niet in Nederland.
Zaterdag: Eerste uitgaven van ons ingezamelde geld.
Zaterdag krijgt zo goed als een vast patroon te krijgen bij ons als groep. We eten wanneer we willen en hangen rond in de Walmart zoals echte Hollanders, kijken, kijken en niet kopen. Vandaag wilde de vrouwen gaan shoppen voor Fundal, de organisatie waar we op maandag en dinsdagochtend vrijwilligerswerk doen. Bij de Walmart duurt het uiteraard weer enorm/vreselijk/über/ernstig langzaam met de vrouwen, maar Benjamin en ik zijn er wel aan gewend geraakt. Wij doen zoals alle volwassenmannen tikkertje, verstoppertje en heel veel andere nutteloze dingen.
Uiteindelijk zijn we met een goed gevoel naar huis gegaan omdat we super veel praktische en zinvolle voorwerpen hebben kunnen kopen voor Fundal. De dames gaan braaien met de moeders, benjamin en ik gaan vanaf volgende week 4 uur sportles geven aan de kinderen. Nu al zin in!
Zondag: voetballen en een poging Domino pizza bestellen.
Vandaag ben ik mee wezen voetballen met Josan en haar Guatemalteekse vrienden. We waren met zijn allen uitgenodigd om een potje mee te gaan voetballen bij een privé voetbalveldje in de bossen. Onze verwachting was dat we op een of ander afgetrapt voetbalveldje bij een bos zouden gaan chillen. Dit was denk ik ook een van de redenen dat mijn matties (medereizigers) hebben afgehaakt om mee te gaan. Plus het feit dat we er om09:00uur moesten zijn zal ook niet echt gemotiveerd hebben. Ik als voetballer had wel zin in een potje voetballen op zijn Guatemalteeks.
Eenmaal aangekomen en zoals verwacht om half 10 vertrokken i.p.v. 09:00 uur, bleek het op een soort resort te liggen waar Josan een huis aan het bouwen is. Het huis bevind zich in een super rijk natuurgebied, het was er prachtig en eindelijk na 2 weken weer natuurlijke lucht kunnen inademen. In deze omgeving zou mijn mevr. Tofu aldus mijn buurman en buurvrouw ook willen wonen, maar bij deze ik ben ook om!
De rest van de middag heb ik me vooral bezig gehouden met mijn favoriete hobby’s; slapen, niets doen, beetje youtube en film gekeken met zijn allen. In de avond gingen we met zijn allen afhaal eten halen, aangezien ikzelf al in de middag bij de golden M heb gegeten moest ik wat anders verzinnen. Na ongeveer nog geen seconde te hebben nagedacht kwam ik op het briljante idee een Dominopizza te laten bezorgen zonder kaas. Uiteraard had ik er even niet bij nagedacht dat ik dat in het Spaans moest gaan doen. Uiteindelijk met google translate, dominosite en het nummer van Josan te hebben gekregen ging ik het maar eens proberen. Als eerst begreep ik al niet waarom die vrouw een andere naam zei dan “buenos dias Domino Pizza “. Hier ging het al mis, maar niet wetende bestelde ik mijn pizza zonder kaas. De vrouw vroeg aan de andere kant van de lijn het adres, ik het adres gegeven van het vrijwilligershuis, krijg ik toch even een vuurpeloton in het Spaans. Uiteindelijk naar 10 minuten slapouwehoeren en er niets van begrepen hing ik maar op. Daar was mijn geluk(in gedachten) een Guatemalteek die Engels sprak. Heel lief bedoelt heeft die beste man voor mij gebeld en besteld tot hij voor mij nog een portie extra Buffelo Wings bestelde. Toen kwamen wij en vooral ik erachter dat we met de Pollo Campero aan het bellen waren !!!
Uiteindelijk heb ik op naturel chips en pinda’s mijn avond doorstaan.
Tot snel lieve mensen in Nederland
Adios, Hasta luego!
BB1986,Bertje, Bert en Roberto;)
Maandag: Good Morning
Maandagochtend moest ik om 7 uur de wekker zetten, nou dan is mijn vakantiegevoel alweer snel terug in mijn koffer. Onze eerste vrijwilligerswerk ging plaats vinden bij Fundal, Fundal zet zich in voor slechthorende, dove, slechtziende, blinde kinderen en kinderen met autisme of het syndroom van down. Als eerst kregen we uitleg in het Spaans hoe Fundal is ontstaan en wat hun missie en visie is. Geluk voor ons dat Josan onze tolk was, anders zouden we er echt geen pepernoot van begrepen hebben aangezien de vrouw enorm snel en binnensmonds sprak.( Nu weet ik waar het bij mij vandaag komt;)). Hierna hebben we mogen ervaren hoe het is om blind te zijn, voor mij was dit niet de eerste keer dat ik deze opdrachten moest doen. Deze opdrachten heb ik al vaak moeten ervaren op het ROC. Uiteraard blijft het een confronterende ervaring en vooral omdat je net van te voren een blinde jongen hebt gezien.
Hierna werden we ingedeeld in het klasje waar je een “speciaal” kindje kreeg toegewezen, ik kreeg uiteraard de drukste die ze zelf niet onder controle hadden. Dit maakt het voor mij juist uitdagender om het kindje wel onder controle te krijgen. Helaas ging het niet werken voor mij omdat de moeder die erbij zat en een andere begeleidster alles toe liet. Toen hij expres begon te spugen en te vieze rikken heb ik hem mooi over gelaten aan zijn moeder en een begeleidster. As dank mocht ik samen met Benjamin gaan knippen en plakken tot we kramp kregen in onze handen, dit deden we met welgeteld 6vrijwilligers en 2 cliënten/ kinderen.
Toen we klaar waren en de ervaringen hadden gedeeld kwamen we er vrij snel achter dat we er allemaal doelloos bij hadden gezeten vandaag. Maar veel tijd om te zeuren hadden we niet, we hadden vandaag ook weer Spaans.
Ik was alweer helemaal in mijn gedachten bij Spaanseles en had me vandaag voorbereid op Por Que vragen en wat ik gedaan had in het weekend. Maar tot mijn grote verbazing was mijn lerares er niet. Tot er een man aankwam lopen en zich voorstelde als …..en mij vrij snel duidelijk maakte dat hij van hardwerkende / gemotiveerde studenten hield. Toen dacht ik voor het eerst Por que moet je mij hebben? Na 3 uur hard werken samen met deze man was ik de heer toch dankbaar dat ik hem had gekregen. Ik had een voldaan gevoel en een berg met huiswerk meegekregen(nooit gedacht dat ik blij zou zijn met huiswerk).
Dinsdag: Vrijwilligerswerk tot een bepaalde hoogte
Vandaag moesten we voor de 2e ochtend naar Fundal, we hoopten met zijn allen dat het vandaag anders zou gaan en onszelf niet overbodig zouden voelen. Helaas was het tegendeel al vrij snel de werkelijkheid. Ik zat met 2 kinderen, 2 moeders en 2 begeleidsters te knippen en te plakken. Het ene kind moest op een gegeven moment naar de fysiotherapeut en het andere kindje lag te slapen in een hoekje….. en ik was gewoon braaf als een joopie aan het knippen en plakken. Dit was saai en doodvermoeiend, vooral het feit dat zij grapjes aan het maken waren tegen je in het Spaans. Het enige wat ik kon doen was ze terug aankijken met een blik in mijn ogen of ik een goudvis een olifant zie opknabbelen. Uiteindelijk in de pauzen hadden de andere 2 dames besloten dat ze ermee op zouden ophouden voor vandaag. Mijn eerste gevoel was van dat doe je niet, maar ik ga ook niet de gehele dag knippen en plakken want daar was ik ook echt klaar mee! Aangezien ik niet de moeilijkste ben heb ik ook maar een smoes verzonnen voor Benjamin en mij om weg te kunnen gaan. We zijn dit wel meteen gaan bespreken met Josan, Josan begreep ons gelukkig en zou dit gaan bespreken met de leidinggevende van Fundal.
Die zelfde middag hebben we uitleg gekregen van Josan en haar man over hun werkzaamheden in Guatemala en hoe alles werkt. Dit was erg interessant, via deze weg weten wij ook beter waar en hoe wij ons ingezamelde geld aan willen gaan besteden. Als ik hen hoor praten over hun gedachtes waarom ze dit doen, dan begint het bij mij ook te kriebelen. Vooral in zo’n land als Guatemala, omdat deze mensen het echt kunnen gebruiken en het niet zien als een extra.
Dezelfde avond hadden we een afscheidsfeestje van 2 stagiaires die hier ook voor 3 maanden hebben gezeten Alexander en Atze. Wij noemde ze collectief Axel en Axel, dit omdat we ze maar een paar keer gezien hadden.
Woensdag: eerste keer MATIGOL.
Vandaag moesten we al om kwart over 7 met de bus naar het sportproject MATIGOL. Het scheelt wel dat je meteen wakker word in de bus door alle hobbels en alle andere gevaartes in/op de weg. Het is project bevind zich ongeveer 20 á 30 minuten van ons gastgezin af, ongeveer is wel een dagelijkse term in Guatemala. Je kunt het vergelijken met als ik zeg:”ben onderweg, 5 minuten”.
Het project ligt boven op een berg die eigendom is van Rudolf Walther en een Rotory clubje. Door dit initiatief kunnen er ongeveer 300 kinderen genieten van de rust en structuur die aangeboden word door hen. Niet alle kinderen wonen in de huizen die op het terrein gebouwd zijn, er zijn ook een aantal kinderen die wel gewoon thuis wonen. De kinderen die er wel wonen hebben of geen thuis meer of gaan in het weekend naar huis.
De kinderen zijn gewent dat er vrijwilligers zijn of dat er mensen op het terrein zijn voor hen. Alle kinderen vinden je meteen leuk en je kunt gemakkelijk contact maken met hen, als dit natuurlijk ook in jou zit. We hebben een rondleiding gekregen van Pipo, Pipo is werkzaam als sportdocent op de school. Tevens heeft hij samen met Fernando ervoor gezorgd dat het sportproject door is gezet bij deze school/opvanghuis.
Vandaag was er een voorstelling op de school, hiervan heb ik ook een aantal foto’s op facebook/robertoinguatemala geplaatst en op mijn waarbenjij.nl.
Na deze eerste ontmoeting ben ik weer braaf naar Spaans geweest en ben ik lekker op tijd naar bed gegaan.
Donderdag:
Donderdag hebben we voor het eerst daadwerkelijk met de kinderen gesport. Mijn taak was al vrij snel duidelijk aangezien Fernando’s specialiteit baseball is en die van Pipo voetballen. Mocht ik gaan basketballen met de meisjes. De eerste klas die we kregen was groep 5, deze kinderen waren speels en enorm fanatiek met sporten. De jongens zijn allemaal erg gefocust op voetballen en lijken ook sprekend op mij;). Met de meisjes heb ik talloze basketbal oefeningen gedaan. Het is leuk, maar erg moeilijk om ze goed aan te sturen als je alleen in het Spaans Agua kunt bestellen.
Vandaag had ik samen met Sabine Engels voor groep 6, dit was erg spannend voor mij omdat ik niet echt een held ben in Engels( en nee ook niet in Nederlands, voor mijn bij de handen vriendjes). In het begin dacht ik dat ze ons zouden opeten of het gehele gebouw zouden afbreken! De leraar snapt er al helemaal geen pepernoot van en vindt alles prima zolang wij hem maar met rust lieten. Gelukkig voor ons waren wij ook niet op ons mondje gevallen en hebben de groep tot orde kunnen krijgen door ze apart te zetten of ze apart te nemen op de gang. Ow mijn helemaal wat was dit spannend voor me, het Engels geven dan.#trotsopons!
De donderdagavond heb ik de tijd genomen om mijn achterstallige Spaans op te nemen en bij te werken op mijn harde schijf lees: heb heel de avond Spaans geblokt zover mogelijk was)
Vrijdag:Alweer dezelfde vraag
Vandaag zijn we weer in de ochtend bezig geweest bij het sportproject MATIGOL, dit was weer super en heb weer lekker genoten van de zon. Een halve dag werken kan nooit kwaad vrijdag, al hadden we in de middag wederom Spaans.
In de avond zijn we een drankje wezen doen bij Pool en Beer omdat we daar de vorige keer ook super hebben kunnen genieten van Guatemalteken die net dansen als de Hollandse boeren;)(geen haat). Bij de deur kreeg ik weer dezelfde vraag als vorige week, “mag ik je paspoort zien”?. Gelukkig praat die kerel zo snel dat ik maar meteen zei; ’ik kom uit Nederland” ow dan loop maar door. Dus zo erg zijn die uitsmijters ook weer niet in Nederland.
Zaterdag: Eerste uitgaven van ons ingezamelde geld.
Zaterdag krijgt zo goed als een vast patroon te krijgen bij ons als groep. We eten wanneer we willen en hangen rond in de Walmart zoals echte Hollanders, kijken, kijken en niet kopen. Vandaag wilde de vrouwen gaan shoppen voor Fundal, de organisatie waar we op maandag en dinsdagochtend vrijwilligerswerk doen. Bij de Walmart duurt het uiteraard weer enorm/vreselijk/über/ernstig langzaam met de vrouwen, maar Benjamin en ik zijn er wel aan gewend geraakt. Wij doen zoals alle volwassenmannen tikkertje, verstoppertje en heel veel andere nutteloze dingen.
Uiteindelijk zijn we met een goed gevoel naar huis gegaan omdat we super veel praktische en zinvolle voorwerpen hebben kunnen kopen voor Fundal. De dames gaan braaien met de moeders, benjamin en ik gaan vanaf volgende week 4 uur sportles geven aan de kinderen. Nu al zin in!
Zondag: voetballen en een poging Domino pizza bestellen.
Vandaag ben ik mee wezen voetballen met Josan en haar Guatemalteekse vrienden. We waren met zijn allen uitgenodigd om een potje mee te gaan voetballen bij een privé voetbalveldje in de bossen. Onze verwachting was dat we op een of ander afgetrapt voetbalveldje bij een bos zouden gaan chillen. Dit was denk ik ook een van de redenen dat mijn matties (medereizigers) hebben afgehaakt om mee te gaan. Plus het feit dat we er om09:00uur moesten zijn zal ook niet echt gemotiveerd hebben. Ik als voetballer had wel zin in een potje voetballen op zijn Guatemalteeks.
Eenmaal aangekomen en zoals verwacht om half 10 vertrokken i.p.v. 09:00 uur, bleek het op een soort resort te liggen waar Josan een huis aan het bouwen is. Het huis bevind zich in een super rijk natuurgebied, het was er prachtig en eindelijk na 2 weken weer natuurlijke lucht kunnen inademen. In deze omgeving zou mijn mevr. Tofu aldus mijn buurman en buurvrouw ook willen wonen, maar bij deze ik ben ook om!
De rest van de middag heb ik me vooral bezig gehouden met mijn favoriete hobby’s; slapen, niets doen, beetje youtube en film gekeken met zijn allen. In de avond gingen we met zijn allen afhaal eten halen, aangezien ikzelf al in de middag bij de golden M heb gegeten moest ik wat anders verzinnen. Na ongeveer nog geen seconde te hebben nagedacht kwam ik op het briljante idee een Dominopizza te laten bezorgen zonder kaas. Uiteraard had ik er even niet bij nagedacht dat ik dat in het Spaans moest gaan doen. Uiteindelijk met google translate, dominosite en het nummer van Josan te hebben gekregen ging ik het maar eens proberen. Als eerst begreep ik al niet waarom die vrouw een andere naam zei dan “buenos dias Domino Pizza “. Hier ging het al mis, maar niet wetende bestelde ik mijn pizza zonder kaas. De vrouw vroeg aan de andere kant van de lijn het adres, ik het adres gegeven van het vrijwilligershuis, krijg ik toch even een vuurpeloton in het Spaans. Uiteindelijk naar 10 minuten slapouwehoeren en er niets van begrepen hing ik maar op. Daar was mijn geluk(in gedachten) een Guatemalteek die Engels sprak. Heel lief bedoelt heeft die beste man voor mij gebeld en besteld tot hij voor mij nog een portie extra Buffelo Wings bestelde. Toen kwamen wij en vooral ik erachter dat we met de Pollo Campero aan het bellen waren !!!
Uiteindelijk heb ik op naturel chips en pinda’s mijn avond doorstaan.
Tot snel lieve mensen in Nederland
Adios, Hasta luego!
BB1986,Bertje, Bert en Roberto;)
-
19 Augustus 2014 - 18:27
Pauline:
Zo Bert, wat heb je alweer veel mee gemaakt in een week tijd! Leuk om te lezen allemaal, lekker uitgebreid ;-) Ben benieuwd naar foto's met kinderen. :-) -
19 Augustus 2014 - 18:51
Sander:
Dit verslag wordt verfilm op DVD? Gaat je goed maatje! -
19 Augustus 2014 - 19:08
Ingrid:
Leuk om je verhaal te lezen! -
19 Augustus 2014 - 19:46
Diny En Theo:
Hola hijo,wij hebben genoten van je week verslag.dat braaien is zeker wolluks.Jou bestelling voor shoarma gaat wel iets gemeerderd dan PIZZA bij een kippenrestaurant!!!;)x -
19 Augustus 2014 - 19:48
Diny:
Ik bedoel natuurlijk GESMEERDERD !!! -
19 Augustus 2014 - 20:01
Nell Leidekker:
Wat beschrijf je alles duidelijk en met de nodige humor. Ik heb van je verslag genoten.
Wat maak je in een week onwijs veel mee en je bent een kanjer dat je daar al les geeft .
Ik kijk nu al uit naar de volgende verslagen.
Heel veel succes en veel plezier. Hasta luego y un abrazo de Nell.
-
19 Augustus 2014 - 23:34
Oom Pank:
Ha Roberto,
het is,volgens mij, wel spannend daar ! nieuwe omgeving andere cultuur, mooie kinderen op de foto.
geniet ervan en tot hoors.
oom Pank -
20 Augustus 2014 - 12:49
Jetty En Cor:
Heel leuk verslag Roberto. We krijgen een goede indruk van hoe het er daar allemaal aan toe gaat. Klinkt wel heel leuk. Mooie foto's ook. Volgens mij heb jij het daar goed naar je zin. En een pizza zonder kaas bestellen bij een echte pizzeria lukt jou de volgende keer vast wel.
We kijken uit naar je volgende verslag. Kuzz jetty -
20 Augustus 2014 - 14:15
Jan En Jannie:
Hallo kleine Grote man
wij hebben je verslag gelezen en ik Jan dus vind het helemaal top
jij gaat het daar helemaal maken dat weet ik zeker
Wacht op je volgende verslag en dan in het Spaans natuurlijk
Nog veel geluk jongen
Groetjes Jan en Jannie -
20 Augustus 2014 - 14:24
Door:
Hallo Ro[Bert]o
Je bent al echt in sinterklaasstemming met je pepernotenhumor, haha.
Leuke doelgroep kids heb je. Ben een beetje jaloers op jou.
Zou zo in je project willen stappen.
Maak er iets leuks van.
xxxxjes en knoevels oet Limburg.
-
23 Augustus 2014 - 19:52
Theo En Ria:
Hallo Roberto,
we hebben jou verslag gelezen, en nu krijgen we een klein beetje een beeld van jou spannend avontuur daar in Guatemala. geniet van de kinderen, de natuur en de hele omgeving.
Laat je hoofd maar volgooien met mooie herinneringen,
groetjes van Theo en Ria -
03 September 2014 - 19:26
Tonnie En Hans:
hallo Roberto,
leuk om te lezen dat het goed met je gaat,hoop dat het Spaans gauw beter gaat en dat je dan lekker een pizza kunt bestellen, maar je kunt het wel hebben om een keer chips en pinda's te eten.
kijk uit naar het volgende verslag.
heel veel liefs en groetjes van ons -
10 September 2014 - 10:11
Door:
Heej Bertje
Wat heb je weer een leuk verslag gemaakt. Zie het al helemaal voor me om uren in de bus te zitten met een Guatemaltees op mijn schouder. De uren, dagen, weken vliegen voor jou voorbij met dit druk programma.
Fijn dat jullie de kinderen zoveel moois aan kunnen bieden. Gelukkig gaat het weer beter met je knie.
Geniet van al het moois wat die lieve kindergezichten je geven. Hoop voor je dat de brief die je gestuurd hebt wat op gaat leveren betreffende je roots.
xxxjes en een dikke knoevel van ons uit Limburg
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
